Auteur: Oscar Ten Houten
Leognan, 25 Augustus, Dag 31 van de mars op Brussel. vanuit Le Barp naar Leognan, 22 km.
Beste Mensen,
Er is chaos. Al verschillende dagen plannen we een interne vergadering om de problemen van de mars zelf aan te pakken. Een van die problemen is het totaal gebrek aan discipline. In het begin stonden we op om 6 uur en begonnen we te wandelen om hals acht. Op die manier kwamen we ruim op tijd aan om acties voor te bereiden, met de mensen te praten en een Algemene Volksvergadering te houden op het dorpsplein elke avond.
Tegenwoordig staan mensen laat op, ze wandelen in kleine groepen of alleen en de laatste wandelaars komen net op tijd toe voor de volksvergadering ’s avonds. Dan praten ze over een betere wereld, houden de schijn hoog en gaan gaan slapen. Er is geen tijd meer om onder elkaar nog te overleggen en om deze mars
Gisterenavond konden we eindelijk onze interne vergadering houden omdat de Algemene Vergadering vroeg gedaan was, maar het was een ramp. Het werd al heel gauw laat zonder dat we een consensus konden bereiken.
Deze morgen zetten we de interne vergadering verder. Om elf uur had ik er genoeg van en samen met Jezus Christus begonnen we te stappen naar de eerder overeengekomen bestemming
Er waait een gevaarlijke wind in de verschillende componenten van de groep. De mensen fluisteren. De Fransen en de Spanjaarden komen niet altijd overeen. Hier en daar voel je rebellie. Geruchten over een putsh doen de ronde.
Onderweg horen we dat de interne vergadering uiteindelijk eens geraakt is over de route naar de oorspronkelijke bestemming, een kleine landelijke gemeenschap in der rand van Bordeaux. Als we daar aankomen, ontwaren we de eerste wijngaarden.
De gemeenschap bestaat uit een huis, een schuur die bewoonbaar is gemaakt, een indianen tent en een trampoline. Alles straalt rust uit. En dus rusten we, ontspannen we. Het was niet zo’n lastige tocht, een Algemene Vergadering hoefde hier ook niet en eindelijk hadden we eens tijd voor de groep zelf. Voor respect voor elkaar, elkaar begrijpen…
Er is een Zwitserse kameraad, die ongeveer twee weken bij on is maar de laatste paar dagen met de auto meeging. Mensen in de mars hebben er haar van beschuldigd dat ze een ‘tourist’ is. En ze nam dat nogal persoonlijk. Ze is 21 jaar, is verslaafd geweest aan heroïne vanaf haar 15de, en ze heeft ‘cold turkey’ [zware afkick verschijnselen] sedert ze in de mars stapte. Dus als ze niet kan stappen, dan heeft ze daar een goede reden voor.
Door de verwijten werd ze moedeloos en wou ze opgeven. Terug naar Zwitserland waar de staat junkies bevoorraadt met pure top heroïne. Het is duidelijk dat ze veel meer heeft afgezien dan wij. Ik hoop dat ze blijft en afkickt. De mars kan geen eer halen uit haar vertrek. Humane waarden zijn de basis van de beweging.
Vanavond heeft de interne vergadering het over ene andere boeg gegooid om onze problemen op te lossen. We hebben een andere methode gebruikt. Geen discussies. Iedereen krijgt een minuut om het te hebben over drie problemen waarvan hij/zij vindt dat ze de mars bedreigen. Ik denk dat het verwerkt heeft. Het was het begin van een oplossing. Naar elkaar luisteren zonder te discussiëren heeft een vorm van wederzijds begrip gecreëerd.
We zullen het nodig hebben. Morgen stappen we Bordeaux binnen. We moeten ons zelf kunnen voorstellen als een sterke beweging, die in staat is om om het even wel sociaal probleem op te lossen met empathie en respect.
nie pleuen 