Bordeaux, 26 Augustus, Dag 32 van de mars op Brussel. Van Leagnon naar Bordeaux, 20 km.
Beste Mensen,
We worden meer en meer bedreigd door nattigheid. Voor het eerst deze morgen ontwaakten we in de regen. Het was laat, opnieuw laat, toen we wakker op stonden. Het bleef maar regenen. Na het ontbijt in de schuur was het nog niet over. Dat wou zeggen dat de toeristen en de zondag-wandelaars zouden wachten op transport op vier wielen. Nochtans vertrokken we tog met een grote groep wandelaars, allemaal samen, en nog opgewekt ook.
Tussen de wijngaarden van Bordeaux onder het waakzame oog van de Gendarmerie.
De Gendarmen escorteerden ons voor het eerst door de wijngaarden. Ze waren naar de kampeerplaats gekomen om ons te informeren. Net als de Guardia Civil in Spanje waren ze vriendelijk en behulpzaam.
De nattigheid kwam en verdween dan weer. Zon en regen en wind en wolken, ze wisselden voortdurend, en soms zo snel dat we nauwelijks tijd hadden om onze kledij aan te passen aan het weer.
Toen we aankwamen in Bordeaux stootten we op een goed voorbereide politiemacht, nerveus en een beetje bang ook. We werden begeleid door drie camionetten, een politiewagen en drie gemotoriseerde politie. Daarbij tel ik er de undercover officieren niet bij. Het was een beetje overdreven. Onze groep was niet zo groot, maar wel luidruchtig. We zonden onze slogans in het Frans en het Spaans ook al was er vreemd genoeg geen enkele Fransman bij ons toen we de ‘Place de la Victoire’ bereikten.
Binnenkomst in Bordeaux
De Fransen stonden ons op de wachten op het plein. Niet zo heel talrijk. Na Bayonne en Dax heb ik mijn verwachtingen in de grote steden bijgesteld. Veel van de mensen die ons opvingen waren al wat ouder, tot zeer oude ‘lefties’. Een dozijn ‘indignés’ van Bordeaux zelf.
Het leukste in de welkom ceremonie in Bordeaux was de Franse kaas en de wijn. Daarna hielden Fransen en Spanjaarden een kleine manifestatie door het centrum van de stad.
Het was een vreugdevolle tocht. De plaatselijke touristen en de lokale bevolking keek nieuwsgierig toe vanop de terassen toen even ophield met regenen. Alleen de politie zag er een beetje bezorgd uit. Als we alle voertuigen ook in de zijstraten meetelden, denk ik, waren meer politiemannen da, Indignados. Ze zetten het gemeentehuis af met een ‘riot gun’ in aanslag, alsof ze verwachten dat we het gemeentehuis gingen bestormen. Maar in plaats daarvan gingen we gewoon zittne met onze handen in de lucht, roepend: “Dit zijn onze wapens! Dit zijn onze wapens’”
Politie cordon aan het stadshuis
De politie liet ons geen moment alleen, in uniform, en in burgerkleren, terwijl ze nerveus door hun walkie talkies spraken. Pas toen we gingen lunchen op de Place Saint Michel lieten ze ons gerust.
Place Sain Michel is een plaatst in het midden van de oude arbeidersbuurt in het centrum van de stad waar de Indignados geprobeerd hadden te kamperen op het einde van de maand mei. De politie had viel onmiddellijk binnen, er was een kleine veldslag en de Indignados moesten de acampada opgeven. De Franse regering heeft de acampada beweging van bij de start lastig gevallen. Als het was gelukt om blijvende acampadas op te richten, dan was de beweginng opgetild geweest naar een hover niveau. Maar nu bestaat ze niet echt. Het aantal actieve Indignados die overblijven in Bordeaux is beperkt. Ze zijn er niet, tenzij ze op vakantie zijn.
Na de lunch begon het weer te regenen en zo werden we uiteen-geregend. De mensen trokken zich terug in de kampeerplaats langs de Garonne of in de kleine herbergen rond het plein
Beste vrienden, we zijn tot in Bordeaux geraakt, en we gaan er mee door. Maar we hebben geen idee hoe, of wat of waar. De enige zekerheid die we hebben is dat de volgende grote stad Potiers is en binnen een week moeten we daar zijn. We hebben nog geen roete vastgelegd maar we verwachten het ergste. De afstanden zullen langer en langer worden. Wat het weer betreft mogen we niet klagen tot nu toe. Maar als ik naar de donkere wolken kijk die boven Bordeaux hangen realiseer ik mij dat ons geluk ver op is.
Auteur: Oscar Ten Hautten
Oorspronkelijke Engelse Tekst
nie pleuen 