La Douce France – reisverslag vanuit de Mars op Brussel

Foto ontbijt

Barbezieux,  29 Augustus, Dag 35 van de mars op Brussel. van Montlieu naar Barbezieux, 31 km.

Beste mensen,

Het landschap is aan het veranderen. We hebben de eindeloze bossen van Aquitania achter ons gelaten en wandelen nu tussen de zacht glooiende heuvels van de Charente. Wijngaarden, wat koren, bloemen-velden verbrand door de zon en lege landwegen die de kleine, met uitsterven bedreigde, dorpen bedreigen.

We hebben het wisselvallig weer, met de wolken die vanuit de oceaan kwamen overdrijven, achter ons gelaten. Het lot blijft ons gunstig. Met de zuiderse zon in je rug besef je dat dit misschien wel het perfecte seizoen is om te stappen. Onderweg vinden we appels en hier en daar peren. De braambessen lopen op hun einde,  maar er zijn vijgen, en als het een beetje meezit vind je een boom vol rijpe en sappige perziken.  En druiven in overvloed natuurlijk, rode en witte. Ik ben geen expert, maar ik heb wel het gevoel dat 2011 een uitstekend wijnjaar wordt.

Vandaag stappen we allemaal samen. We zijn met minder dan in Bordeaux. Een zestigtal. Maar dit biedt de mogelijkheid om te hergroeperen. Zonder oeverloze en vruchteloze interne vergaderingen slagen we er in om ons te organiseren. De Commissie Route en de Commissie Keuken werken quasi perfect, en dat is wat telt nu. Een Commisie Acties is enkele dagen geleden opgericht en de Commissie Dynamisering zoekt oplossingen om de Interne Vergadering terug van de grond te krijgen. En vooral de spirit is terug en het gaat beter en beter.

We komen aan in Barbezieux, nog een van de kleine triestige dorpen van Frankrijk. Ooit een bruisende gemeenschap, maar die dagen zijn al lang voor bij. De stilte en de gesloten vensterluiken zijn gebleven. Er wonen nog mensen,  enkele winkels en twee grote supermarkten die voor de catering van het achterland zorgen. Buiten de sta    d hebben veel mensen uit Nederland, Engeland en Duitsland een huisje gekocht.

Mijn indruk is dat die dorpen nog het meest lijden omdat ze geen eigen economie meer hebben. De grote wegen hebben ze link laten liggen, en er zijn nog nauwelijks vaklui of kleine boeren over. De landbouw rond het dorp levert enkel aan de groot-distributie. De mensen zijn geëmigreerd naar de stad of als ze in het dorp gebleven zijn gaan ze werken naar de stad.

Ik denk dat zo’n dorp de perfecte schaal is voor een gemeenschap op mensenmaat. Veel mensen zouden graag het verbroken contact met aarde herstellen. Het dorp zou het centrum kunnen zijn van de lokale economie gebaseerd op duurzame landbouw, zelf-bedruipend in de mate van het mogelijke. Vrijheid is niet de mogelijkheid te kiezen tussen Leclerq en Carrefour. Vrijheid is niet afhankelijk te zijn van de grote distributie en gezonde producten ter beschikking te hebben die geoogst zijn daar waar je woont en leeft.

Op de gezellige kleine vergadering vanavond voor het kasteel van Barbezieux zijn er weer enkele mensen van goed georganiseerde verenigingen van burgers. We vechten allemaal tegen de verspilling van voedsel. We hebben ons open gesteld voor hen, wat we in Tyrosse niet deden. Ze hebben nood aan een gemene deler die hen samenbrengt, en wij hebben nood aan hun ervaring en organisatie.

Beetje bij beetje leren we van onze fouten en werken we onze communicatiestrategie uit. Frankrijk is Spanje niet, en we kunnen niet van de ganse wereld verwachten dat ze deelnemen aan onze vergaderingen, dat ze van nul terug beginnen. Velen van hen hebben voor jaren aan alternatieven gewerkt.

De 15M beweging is nog maar drie en een halve maand oud, en reeds hebben we ongelofelijke dingen gedaan. Maar de weg naar een complete verandering van onze maatschappij zal lan zijn. We zullen compromissen moeten sluiten en zoveel mogelijk gebruik maken van onze ‘liberty of action’, we moeten de mensen die onze doelstellingen delen  herkennen en hen verenigen.

This slideshow requires JavaScript.

Auteur: Oscar Ten Hautten
Oorspronkelijke Engelse tekst