Auteur: Oscar Ten Houten
Angoulême, 30 Augustus, Dag 36 van de Mars op Brussel. Vanuit Berbezieux naar Angoulême, 40 km
Beste mensen,
Nog een dag van serieus doorstappen. Zelfs een aantal toegewijde wandelaars hadden een break nodig. Mij beviel het. Ook al legden we meer kilometers af, we zagen ook de mooiste stukjes platte land van Frankrijk.
De lange winderige weg
Toen we uit Berbezieux vertrokken warden we begeleid door twee meisjes van het dorp op hun fietsen. Ze wisten niets over de mars tot hij in hun dorp halt hield. En ze konden er niet aan weerstaan, toch niet voor een tijdje, toen onze kleurrijke stoet hun dorp binnen wandelde.
Daarna kwam er een wagen van een Frans TV-station. Ze schoten enkele panoramische beelden terwijl we over de landwegen liepen, door de wijngaarden. Ze namen enkele interviews af en dan waren ze weg.
Interview in de wijngaarden
Als de mars vandaag goed draait en een goed georganiseerd beeld geeft aan de buitenwereld, dan is dat voor een deel te danken aan Waldo. Hij komt uit Parijs, hij heeft zo’n week mee gestapt met ons en hij kan dingen organiseren zonder zijn stem te verheffen. Veel Spanjaarden hebben een sterk ego en dat schaadt hun luisterbereidheid. Maar met kameraad Waldo kan je klappen. Morgen vertrek hij. Hij wordt onze contactman in Parijs.
Kameraad Waldo
De twee kameraden van logistiek hebben vandaag ook schitterend gewerkt. Bovenop een heuvel in een wijngaard stonden ze ons op te wachten met de lunch. Ze hebben ons met liefde en toewijding begeleid waar we ook gingen. Samen met de rustige en panoramische route, maakt dit de lange wandelingen niet enkel verdraagbaar, maar ook onvergetelijk.
Déjeuner sur l´herbe
De trekker, en daarmee bedoel ik de echter trekker, heeft maar een onmiddellijk verlangen. Zien wat achter de horizon ligt. Zo, gaat hij verder. En als hij uiteindelijk de top van de helling, die hij voortdurend in de verte zag, bereikt, dan ondekt hij een valei aan de andere kant, en terug een andere horizon. Dus wandelt hij verder. Uren aan een stuk. De trekker dwarrelt door het land, op en neer. En telkens weer ontdekt hij nieuwe valleien met korenvelden, wijngaarden, en dode zonnebloemen.
En dan opens komt hij op een heuveltop om de grillage vormen van een stad ter herkennen. Een stad op een heuvel.
Aankomst in Angoulême met de Duitse Kameraden
De trekker komt toe in Angoulême. Hij ziet de koepels en torens boven hem verrijzen en gretig kijkt hij uit naar het moment dat hij de poort van de stad zal nemen om zijn meer aardse verlangens te bevredigen.
We zijn in een laan net buiten de stad, de een na de andere komt toe, met pijn in de benen. Ze worden vergast op fruitsap, en koekjes. Het is al na 6 uur. Logistiek stelt voor om iedereen de stad binnen te voeren om op tijd te zijn voor de vergadering.
We are on a lawn just outside the city, people have been dropping in for some time, fighting the pain in their legs. They are received with juice and cookies. It’s over six o’ clock. The logistics team proposes to drive everybody up into the center in time for the assembly.
Sommige mensen gaan mee, maar ik vind het een beetje belachelijk om te gaan liften nadat ik 40 kilometers gewandeld heb. Samen met kameraad Getafe, een van de fameuze veertig die die eerste nacht kampeerden op de Puerta del Sol, en twee Duitse kameraden, stappen we verder.
Angoulême
Angoulême is een wonderbaarlijke kleine stad. We zitten op een centraal plein met uitzicht op het platteland beneden en we worden omringd door nieuwsgierige stedelingen die ons begroeten met een glimlach. We laden ons op met positieve energie. Dit drijft ons voort. En vanavond is het ravioli. Mamma mia, ravioli!
Kameraad Bernie, Oscar en Kameraad Waldo
Auteur Oscar Ten Hauten
Oorspronkelijke Engelse tekst
nie pleuen 