Ook al vind je op Internet dezelfde ongelijkheid terug als in de reële wereld, dit is geen reden om het Internet niet te gebruiken in de strijd voor ontvoogding, integendeel.
Internet is het goedkoopste kanaal om informatie te verspreiden. Het kan omgevormd worden tot een kanaal langs waar mensen met elkaar kunnen samenwerken ook al bevinden ze zich in de fysische wereld mijlenver van elkaar.
Een andere dynamiek
Internet is het een ideaal middel om acties over het gehele land, zelfs over de hele wereld te synchroniseren.
Maar het klassieke hiërarchische, broadcast model is zeer kwetsbaar, neem de zender weg en je kanaal ligt plat. Many to many netwerken zijn veel moeilijker uit te schakelen.
Hieronder twee beelden uit de presentatie van Zeynep Tufecki “Faster is Different”
Broadcasting = one to many netwerk
One-to-many netwerken of broadcast modellen zijn kwetsbaar. De hiërarchie van het netwerk maakt het ook kwetsbaar als leiders gecorrumpeerd geraken of hun macht gaan misbruiken.
Mond-op-mond reclame of een one-to-one netwerk is traag, te traag. Zo’n netwerk kan gemakkelijk in zijn evolutie gestopt worden. In autocratische regimes volstaat het dat men enkele van de actiefste elementen selectief uitschakelt om het netwerk plat te leggen.
Many-to-many netwerken ontwikkelen meestal te snel om te kunnen ontmantelen en verschalken op die manier het repressief apparaat. De middelen van een overheid om een opstand neer te slaan zijn beperkt. Ze kan niet een grote fractie van de bevolking tegelijk in de gevangenis gooien.
Many To Many zijn veel moeilijker uit te schakelen
Zeyneb Tufecki vergelijkt de opstand in het mijnstadje Gafsa in Tunesië in 2008 met de opstand in Sidi Bouzid in 2010 toen Mohamed Bouazizi zichzelf in brand stak. De opstand in het mijnstadje werd gemakkelijk geïsoleerd. Op dat moment waren er nog maar 28.000 Facebook-gebruikers in Tunesië. In 2010 waren er 2 miljoen en het protest ging viraal.
Synchrone actie
Synchrone actie is een krachtige vorm van verzet die ook successen boekt tegen repressieve regimes. Ook al is de actie op zichzelf onschadelijk en vreedzaam, de gelijktijdigheid van de actie kan een autoritair regime bedreigen. Synchroon publiek optreden is een uiting van onafhankelijkheid waardoor het heersende propaganda systeem ondermijnd wordt. Het keert de informatie cascades om omdat het de aandacht naar zich toe trekt. De heersende perceptie dat het regime alles onder controle heeft wordt ontkracht.
Dit is vooral het geval zodra de gelijktijdigheid een kritische massa bereikt heeft. Op een bepaald punt worden kwantitatieve veranderingen, kwalitatieve veranderingen. In de studie van complexiteit noemt men dat ‘emergent behaviour’ of ‘fase overgangen’. Een simpel voorbeeld uit de fysische wereld is het opwarmen van water. Een stijging van de temperatuur met een graad is een kwantitatieve verandering, maar als die blijft doorgaan wordt het kookpunt bereikt en water wordt omgezet in stoom.
“Wij gebruiken Facebook om protesten de plannen,Twitter om ze te coördineren, en Youtube om ze aan de wereld te tonen. ”
Op 15 Mei 2011 bereikte het Spaanse jongeren protest de kritische massa waardoor het niet langer te negeren viel.
Samenvattend drukte een Canadese activiste het concept van Take the Square als volgt uit:
Connection ==> Communication ==> Consensus ==> Change
Opgelet voor overdreven optimisme
Het Internet is en blijft een middel, geen oorzaak. De ontevredenheid in de Arabische wereld was al jaren zeer hoog. De organisatie buiten het net lag even goed aan de basis van de opstand.
Een misschien wel lugubere vergelijking maakt een en ander duidelijk. In Tunesië was de zelfverbranding van Mohamed Bouazizi de aanleiding van de opstand maar toen een Marokkaanse sans-papier zich zelf in brand stak in September 2012 was er geen haan die er naar kraaide.
Intussen zitten natuurlijk ook de ‘special intelligence‘ diensten niet stil om opstanden die via Sociale Media viraal gaan, in te dijken.
Lees ook: Het cyber-industriëel complex
nie pleuen 
One comment