De oorverdovende stilte over de aan de gang zijnde Ijslandse revolutie is een verbluffend voorbeeld van hoe weinig berichten er over de rest van de wereld doorsijpelen in onze media. Sommigen herinneren zich misschien dat Ijsland ergens bij het begin van de financiele crisis van 2008 letterlijk bankroet ging. De redenen daarvoor waren werden slechts terloops vermeld, en sindsdien is de weinig bekende lidstaat van de EU terug in de vergetelheid geraakt.

Intussen komt het ene na het andere Europese land in de problemen. De Euro is in gevaar, en dat heeft gevolgend voor de hele wereld. Het laatste wat de gevestigde orde echter wil, is dat Ijsland een voorbeeld wordt. Waarom?

Vijf jaar had Ijsland (320.000 inwoners, geen leger) een puur neoliberaal regime, en dat maakte van Ijsland een van de rijkste landen ter wereld. In 2003 werden alle Ijslandse banken geprivatiseerd. Om zo veel mogelijk buitenlandse spaarders aan te trekken, trokken die banken allemaal de kaart van het on-line bankieren, met minimale kosten en relatief hoge intrestvoeten. De bankrekeningen, IceSave genoemd, trokken verschillende kleine Engelse en Nederlandse spaarders aan. Maar samen met het toenemende bedrag op de spaarboekjes van de bank, werd ook haar buitenlandse schuld almaar groter. In 2003 was de schuld van Ijsland gelijk aan 2 keer het BNP, in 2007 was dat toegenomen tot 9 keer! De financiele crisis van 2008 gaf de genadestoot. De drie grote Ijslandse banken, Landbanki, Kaupthing en Glitnir, gingen neer en werden genationaliseerd. De Ijslandse Kroon verloor 85% ten opzichte van de Euro. Op het einde van 2008 was Ijsland bankroet.

Read More