Auteur: Stephen Bouquin

In een bijdrage eerder deze week verdedigde ik de stelling dat het merendeel van de politieke vertegenwoordiging in de ban verkeert van het Stockholm-syndroom, een psychisch fenomeen waarbij de gegijzelden zich identificeren met de gijzelaars, zijnde de financiële markten die baat hebben bij besparingsijver. De politieke vertegenwoordiging gaat uit van het particulier belang van de financiële actoren in plaats van het algemeen belang als uitgangspunt te nemen. In deze tweede bijdrage blijf ik stilstaan bij initiatieven en voorstellen die een einde wensen te maken aan de gijzeling van de politieke democratie.

In Zwitserland worden koortsachtig 100.000 handtekeningen verzameld om een volksreferendum in te richten ten voordele van ‘Vollgeld’. De denk- en actiegroep ‘monetaire modernisatie’ (MoMo) wil via deze weg bekomen dat in de toekomst enkel de Centrale Bank beschikt over het monopolie van geldcreatie. Geld brengt immers geen rijkdom voort. Productieve investeringen dragen bij tot de creatie van rijkdom maar vandaag vertegenwoordigen die slechts een fractie van de totale transacties. Het hele financiële stelsel is een waterhoofd geworden dat de reële economie tot stilstand brengt.

Read More