Op het einde van de 19de eeuw wou de Katholieke partij kost wat kost de groei van het stedelijk proletariaat stoppen. Ze propageerde daarom privé eigendom en stadsvlucht. De socialisten daarentegen ondersteunden dat proletariaat met coöperaties. Ze organiseerden de bouw van tuinwijken met collectieve voorzieningen. Maar vanaf de jaren 70 begon de stad leeg te lopen en stonden de arbeiderswijken te verkrotten. De krotten zijn intussen opgeruimd, maar het tweeslachtig woonbeleid hield stand en zorgde in de 21ste eeuw voor een nieuwe wooncrisis. De paarse stadsontwikkeling in Gent bedoeld om tweeverdieners uit de middenklasse naar de stad te lokken, verbant uiteindelijk ook een belangrijk deel van die middenklasse uit de stad. De huidige generatie politici is in de val getrapt van Publiek Private Samenwerking, die wel gezorgd heeft voor een verfraaiing van de stad maar niet voor betaalbare woningen. Read More