De marsen uit het Zuiden van de indignad@s kwamen toe op zaterdag 8 oktober 2011 in Brussel na ongeveer 1600 km te voet te hebben afgelegd. Ze wilden aanvankelijk kamperen in het Elisabethpark. Dit was aangevraagd door de organisatoren van Agora Brussel. Maar ze kregen daarvoor geen toelating van de Burgemeester Pidvin van Koekelberg met een hoop excuses die nergens op sloegen.
Het Gewest wou dat de indignad@s hun tenten opsloegen op het Thurn & Taxis-terrein, maar het terrein is te afgelegen, vonden ze.
De onderhandelingssessies volgden elkaar op en leken steeds meer op elkaar, de politie dreigde voortdurend met geweld als er zou gekapmpeerd worden in het Park, zelfs Volksvergaderingen en samenscholingen van meer dan 4 personen werden verboden.
In de dagen voor de aankomst van de marcheerders vertraagden en bemoeilijkte de autoriteiten voortdurend het overleg en ze probeerden steeds opnieuw een ongeschikte kampplaats op te dringen die al verschillende keren door de indignad@s werd geweigerd, een verlaten terrein achter Tour en Taxis!
Daarom besloten de marcheerders uit Spanje en Frankrijk toch naar het Elisabethpark te gaan en daar in een Volksvergadering te beslissen wat hen te doen stond.
Op de Assemblé was de grote tegenstelling vooral pragmatisch (we hebben een week werk te doen, dus we kunnen beter niet opgepakt worden) tegenover ideologisch we willen op straat slapen, in het zicht, niet verstopt) Ik kan beide strekkingen volgen.
De politie heeft uiteindelijk de Campus van de HUB aangeboden als alternatieve kampeerplaats.
Na de Volksvergadering in het Elisabethpark koos een groep om in het park te blijven en een andere om naar de Campus van de HUB te gaan. Maar de fanfare bleef doorspelen, het feestje in het park ging nog een tijdje door.
De politie stelt een ultimatum: nu naar de universiteit of anders… Mensen beginnen te vertrekken, anderen blijven.
De politie omsingelde dan de achtergebleven actievoerders en legde de tenten die al opstonden plat. Niemand kon nog een kant op.
De politie stelde zich steeds dreigender op. Ze tikte met de matrak tegen de laarsen en hield traangas in de aanslag. Sommigen trokken weg naar de HUB andere actievoerders gingen uit protest op de grond zitten.
Toen ik dat op FB wou zetten bleek mijn account ineens tijdelijk afgesloten maar het SMS-verkeer ging nog door. Bizar.
Intussen werden bussen aangevoerd en begon de politie iedereen te arresteren. Laatste SMS dat ik ontving vanuit het Elizabethpark:
“Ze hebben ze opgepakt, het is grote miserie;”
Uit verschillende bronnen vernamen we dat de politie daarbij excessief geweld gebruikte.
Twee bussen met Spaanse marcheerders werden afgevoerd. De andere actievoerders konden ternauwernood ontsnappen aan de politie en ging kamperen op de terreinen van de HUB.
Net als in Parijs misbruikt de politie de administratieve aanhouding om mensen te intimideren die enkel vreedzaam willen bijeenkomen op een publieke plaats.
In verschillende Vlaamse steden zoals Kortrijk, Waregem, Gent en Aalst werden de marsen warm onthaald. In grote steden zoals Parijs en Brussel is het grimmigheid troef.
Hoe kan dit verschil in houding verklaard worden? Wordt de Brusselse politiekas ook gespijsd door banken en holdings zoals die van New York, zoals je kan zien op hun site? Welk gevaar betekenen 150 vreedzame marcheerders? Bevel van hogerhand? Cynische autoriteiten die al lang weten dat hun macht niet legitiem is, anders hadden ze geen matrak nodig om dat te bewijzen.
Gans de week zijn er activiteiten van de beweging die naar Brussel is gekomen om directe democratie te eisen en het beleid van de EU aan te klagen.
Op 15 Oktober is er een afsluitende betoging die om 14h vertrekt aanhet Noorstation.
resistance without borders 
Fijn te zien dat men in Belgie ook bezig is
Succes
Mrwonkish
http://www.mrwonkish.nl
Spijtig dat het zo ver is gekomen. Ik denk dat dit eerder contra productief zal werken. Een politiebevel negeren is feitelijk (au fond) een daad van agressie tegen de autoriteiten, waardoor de politie zichzelf gedwongen ziet om te doen wat ze heeft gedaan. Een machtsstrijd voeren met de politie is in mijn ogen verspilling van energie. Deze machtsstrijd is mijns inziens gebaseerd op verkeerde veronderstellingen, zoals teveel “ego” (persoonlijke problemen met autoriteit) aan de kant van de indignados. Ik denk dat we sneller vooruitgang zullen boeken wanneer we ons “ego” in de hand kunnen houden en ons perfect houden aan bevelen van de politie. De revolutie is hoe dan ook niet meer tegen te houden, maar ik zou liever zien dat we alles in schoonheid volbrengen. Ook via geweldloosheid en door perfect de wetten van het land te respecteren, zullen we er komen, eenvoudig doordat we met de stroom mee gaan. Dit kan niet mislopen, de einduitslag staat al vast. De wereld is al veranderd, we moeten het alleen nog even implementeren op de alledaagse realiteit. En dat kost tijd en moeite, niet meer en niet minder.